آیا می‌دانید میانگین جهانی هزینه نقض داده‌ها (Data breach) در سال ۲۰۲۲ معادل ۴٫۳۵ میلیون دلار بوده است؟ این آمار اهمیت امنیت شبکه‌های کامپیوتری را نشان می‌دهد. شبکه مجموعه‌ای از دو یا چند دستگاه محاسباتی متصل به هم است که به منظور اشتراک‌گذاری سخت‌افزار، نرم‌افزار، داده‌ها و اطلاعات و همچنین تسهیل در ارتباطات استفاده می‌شود.
تقریبا همه مشاغل امروزی برای مولد بودن به نوعی از شبکه متکی هستند؛ خواه یک شبکه LAN باشد که به کارمندان اجازه دسترسی به اینترنت را می‌دهد، یک WAN که مکان‌های مختلف اداری را به هم متصل می‌کند یا یک شبکه به‌عنوان یک سرویس (Network as a Service – NaaS) که این عملکرد را در فضای ابری انجام می‌دهد. تامین امنیت شبکه برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به بخش‌های مختلف شبکه از مهم‌ترین کارهایی است که باید توسط سازمان‌ها انجام شود. حتما می‌پرسید امنیت شبکه چیست؟ در این مقاله درباره امنیت شبکه (Network security)، انواع و راه‌های تامین آن صحبت می‌کنیم.
امنیت شبکه چیست؟
امنیت شبکه (Network security) مجموعه‌ای از شیوه‌ها و فناوری‌ها است که از زیرساخت شبکه در برابر حملات، دسترسی غیرمجاز و نقض داده‌ها محافظت می‌کند. امنیت شبکه را می‌توانیم به‌عنوان حوزه‌ای از امنیت سایبری مطرح کنیم که بر حفاظت از شبکه‌های کامپیوتری در برابر تهدیدهای سایبری متمرکز است. سه هدف اصلی امنیت شبکه‌های کامپیوتری عبارت‌اند از:
- جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به منابع شبکه
- شناسایی و متوقف کردن حملات سایبری و نقض امنیت داده‌ها
- اطمینان از دسترسی ایمن کاربران مجاز به منابع شبکه مورد نیازشان
معماری امنیت شبکه از ابزارهایی تشکیل شده است که از خود شبکه و اپلیکیشن‌هایی که روی آن اجرا می‌شوند، محافظت می‌کند. استراتژی‌های موثر امنیت شبکه از چندین خط دفاعی استفاده می‌کنند که مقیاس‌پذیر و خودکار هستند. هر لایه دفاعی مجموعه‌ای از سیاست‌های امنیتی تعیین‌شده توسط مدیر (Administrator) را اعمال می‌کند. امنیت شبکه با محافظت از یکپارچگی زیرساخت شبکه، منابع و ترافیک حملات سایبری را خنثی می‌کند و تاثیر مالی و عملیاتی آن‌ها را به حداقل می‌رساند.
نحوه عملکرد امنیت شبکه چگونه است؟
امنیت شبکه چندین لایه دفاعی را در لبه و شبکه ترکیب می‌کند، به‌طوری‌که هر لایه امنیتی شبکه سیاست‌ها و کنترل‌ها را پیاده‌سازی می‌کند. عناصر معماری امنیتی کامل و چند لایه که امنیت شبکه را در سراسر یک سازمان پیاده‌سازی می‌کند، به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ کنترل دسترسی و کنترل تهدید که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:
کنترل دسترسی (Access Control)
امنیت شبکه با کنترل دسترسی شروع می‌شود. در بخش کنترل دسترسی، دسترسی به داده‌ها و نرم‌افزارهای مورد استفاده برای جلوگیری از دستکاری آن داده‌ها محدود می‌شود. کنترل دسترسی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و کاهش خطر تهدیدهای داخلی بسیار مهم است. اگر عوامل مخرب به یک شبکه دسترسی پیدا کنند، می‌توانند با نظارت بر ترافیک و نقشه‌برداری از زیرساخت، اقدام به حمله DDoS کرده یا بدافزار وارد کنند.
راه‌حل‌های مدیریت هویت و دسترسی (Identity and Access Management- IAM) می‌تواند در این زمینه به شما کمک کند. بسیاری از شرکت‌ها از شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) برای کنترل دسترسی استفاده می‌کنند. بااین‌حال، امروزه جایگزین‌هایی برای VPNها وجود دارد. این محدودیت‌ها می‌توانند با توجه به IP و Mac Address انجام شوند. برای کنترل دسترسی بهتر است پورت‌ها و سرویس‌هایی که استفاده نمی‌شوند را مسدود کنید.
کنترل تهدید (Threat Control)
حتی با وجود کنترل دسترسی نیز ممکن است مشکلاتی ایجاد شود. به‌عنوان مثال، یک عامل بد ممکن است از اعتبار یک کارمند برای ورود به شبکه استفاده کند. بنابراین نیاز به کنترل تهدید (Threat Control) کاملا احساس می‌شود که در ترافیکی که قبلا مجاز اعلام شده است عمل کند. کنترل تهدید از اقدامات عوامل مخرب برای آسیب رساندن به شبکه جلوگیری می‌کند.
فناوری‌های کنترل تهدید با فایروال و لود بالانسر (Load balancer) شروع می‌شود. این دستگاه‌ها از شبکه در برابر حملات DoS و DDoS محافظت می‌کنند. در مرحله بعد، IDS/IPS با حملات شناخته‌شده که از طریق شبکه انجام می‌شود، مقابله می‌کند. در نهایت اشیای بدافزار ناشناخته‌ای که در شبکه حرکت می‌کنند، با فناوری‌های Sandbox گرفته می‌شوند؛ درحالی‌که ناهنجاری‌ها در ترافیک شبکه که ممکن است نشانه‌هایی از یک تهدید باشند، با NTA/NDR شناسایی می‌شوند. در ادامه این مقاله، کلیه این فناوری‌های امنیت شبکه توضیح داده شده‌اند.